9 rzeczy, których nauczyłam się po czterdziestce

Często mówi się, że czterdziestka jest cezurą oddzielającą młodość, doświadczanie, realizacje marzeń i podejmowanie wyzwań od … spędzania życia młodej emerytki. Po “40” zazwyczaj masz pracę, męża, dzieci, mieszkanie, byłaś w Chorwacji i Paryżu. Co cię może jeszcze zaskoczyć? Po co wychylać się ze strefy stabilizacji i komfortu?

Jestem nauczycielką, wykładowcą, trenerem, rodzicem, a co za tym idzie, uczę. Uczę dużo i często, a artykuły na Nauczonej nie są wyjątkiem. Jedną z najważniejszych rzeczy, jakich nauczyłam się sama, i którą chciałabym wam przekazać jest to, że naprawdę, nigdy nie jest za późno na naukę. A co jeszcze ważniejsze – że nauka to nie tylko certyfikaty, szkolenia i dyplomy. Nauką równie dobrze może być próbowanie przepisów na smaczne pierogi, same zobaczycie poniżej!
OK, to czego ja się nauczyłam po “40”?

1. Jak zmienić pracę (4 razy!)

Będąc nauczycielem zatrudnionym przez mianowanie (chroni Karta Nauczyciela), mało kto decyduje się skakać na głęboką wodę i zmieniać pracę na taką bez zabezpieczenia umową na czas nieokreślony. A ja poskładałam równiutko szkolne rzeczy i rozpoczęłam zmiany. Najpierw praca w samorządzie powiatowym, potem na prywatnej uczelni, następnie w dobrym liceum – ale z umową tylko na zastępstwo, na końcu w ośrodku doskonalenia nauczycieli. Pozwoliło mi to na różne spojrzenia na edukację, a tak szeroka perspektywa to już prawie doświadczenie eksperckie, które ciągle się przydaje.

2. Jak założyć własną firmę (a właściwie dwie)

Z pierwszą weszłam w spółkę i Pracownia Edukacyjna K&K do dzisiaj widnieje na błyszczących okładkach 28 publikacji z ISBN, a spotykani z tamtych czasów nauczyciele wspominają ją z rozrzewnieniem.

Druga, z sentymentu nazwana Pracownią Edukacyjną, współtworzyła Szkołę Praktyków Wizualnych, a dzisiaj firmuje blog nauczona.pl

3. Jak zrobić doktorat…

…w 3,5 roku, pełniąc w tym czasie funkcję dyrektora? W dodatku doktorat z nauk humanistycznych, co dla chemika okazało się być …ciekawym doświadczeniem. Oczywiście największą trudnością było zmaganie się z własnymi słabościami: brakiem dyscypliny, zniechęceniem i z ciągłym wrażeniem stania w miejscu. Ostatecznie udawało się przejawy prokrastynacji pokonać i powoli posuwałam się do przodu. Czasami było po prostu śmiesznie, gdy “zestrachanej” przyszło mi zdawać egzamin z filozofii czy stać w ogonku studentek na uniwersyteckim korytarzu w kolejce do pani profesor. Ostatecznie przekonałam się, że doktorat w wieku 48 lat nie jest niczym osobliwym.

Więcej napiszę w artykule: Jak “zrobić doktorat”, gdy nie zrobi się tego zaraz po studiach.

4. Jak przydatne są …hybrydy

Tak, tak, dobrze czytacie, najpierw doktorat, potem hybrydy (nie żadne naukowe, tylko te paznokciowe). Nigdy nie znosiłam żelowych paznokci, rzadko w ogóle je malowałam, a tu hybrydy. I to koniecznie w moim ulubionym kolorze – kobaltowym.

Hybrydy były dla mnie jednym z ważniejszych odkryć ostatnich lat, głównie ze względu na ich trwałość, elegancję i szacunek do paznokci.

5. Jak pielęgnować pasję kinomanki

Od siedmiu lat co roku uczestniczę w Festiwalu Filmowym “Prowincjonalia” we Wrześni.

Wszystko zaczęło się od Arlety – kochanej wrześnianki, która zaprosiła nas na tych 5 zimowych dni do swojego nowego mieszkania. Piszę nas – bo ten wyjazd celebruję z córką, znaną bardziej jako Ania w kinie. I tak zostało już na 7 lat. A sam Festiwal jest niezwykły, taki swojski, bez czerwonych dywanów i fanfar, gdzie po seansie można wypić piwo z reżyserem i do rana dyskutować z fanami polskiego kina.

6. Czytać na czytniku

Dostałam od córki w spadku Kindle’a (Ania przesiadla się na inkBooka) i nie mogę się od niego oderwać. Z pewnością nadrobiłam już lata książkowej niełaski i  zdobyłam miano niestatystycznego Polaka. Wspomniana Ania już niedługo spróbuje wam podrzucić kilka pomysłów na to, jak znaleźć czas na czytanie nawet wtedy kiedy czasu (zdawałoby się) nie ma.

7.  Jak zrobić samodzielnie ruskie pierogi

Przepis jest prosty – a ja go narysowałam:

8. Jak uprawiać power-walking

Nie lubię siłowni i jazdy na rowerze. Po młodzieńczej formie nie zostało śladu, a do biegania skutecznie zniechęcił mnie ten, kto powiedział, że bieganie jest naturalne …dla szczurów. Gdy szybki marsz nazwano power-walkingiem i zaliczono do akceptowanych sposobów ruchu, zaczęłam maszerować systematycznie.

OK, zrobiłam jeszcze jedną ważną rzecz – założyłam Nauczoną (a wraz z nią zapoznałam się z domenami, hostingami, szablonami i innymi niezbędnikami blogerki). Dzięki temu mam platformę do dzielenia się wiedzą czy doświadczeniem – nawet tak nietypowym jak dzisiejsza lista. Chciałabym dowiedzieć się o waszych “rzeczach, których nauczyłam się po…” – po “40”, po “30”, po przejściu na emeryturę czy po zostaniu freelancerem. Napiszcie w komentarzach!